به نام خداوند مهربان

افزایش توجه، تمرکز و قانون پذیری در کودکان، راهکارهایی برای والدین

آیا فرزندتان در توجه کردن و حفظ توجه مشکل دارد؟ به قوانین مطرح شده توسط شما بی اعتناست؟ برای رسیدن به خواسته هایش قشقرق راه می اندازد و قدرت صبر کردن ندارد؟ در هنگام خرید و تفریح غیر قابل کنترل است؟ برای انجام تکالیفش تعلل می کند و از انجام فعالیت های فکریِ نیازمند توجه طفره می رود؟

آیا در مدرسه گزارش هایی مبنی بر اهمال در رعایت قوانین توسط فرزندتان دریافت کرده اید و یا معلم از بی توجهی کودک به قوانین و چارچوب های کلاسی ناراضی است؟

اگر پاسخ شما به همه یا بخشی از این سوالات، مثبت است مطالعه ی ادامه ی این نوشتار می تواند به شما کمک کند تا توجه، تمرکز و قانون پذیری را در فرزندتان افزایش دهید و از این طریق به رشد رفتاری او کمک کنید.

  • به یاد داشته باشید در برخورد با کودکی که دارای همه یا بخشی از ویژگی های ذکر شده است، “برقراری و حفظ رابطه ی موثر” مهم ترین گام است. اگر رفتارهای قانون شکنانه ی کودک شما را از موضع اقتدار به وضعیت پرخاش و عصبانیت ببرد، ارتباط مؤثر از بین خواهد رفت و قادر نخواهید بود او را به اجرای قوانین و نظم پذیری ترغیب کنید. به یاد داشته باشید رفتار مقتدرانه ی توآم با محبت می تواند حرف شنوی کودک از شما را به شدت افزایش دهد.

در این نوع برخورد، شما کودک را تهدید، تحقیر و یا سرزنش نمی کنید. بلکه با جملاتی واضح و شفاف انتظار خود را بیان کرده و او را متوجه پیامد طبیعی رفتارش می کنید. به عنوان مثال: ” چون تصمیم گرفتی ساعت ۹ بخوابی و من هم برای زمانم برنامه ریزی کرده ام، اگر تکالیفت تا ساعت۸ کامل نشده باشد فرصتی برای چک کردن شان با هم نخواهیم داشت”.

  • سیستم انظباطی با ثباتی در منزل تعریف کنید.

قوانین متفاوت شما و همسرتان در منزل می توانند کودک تان را به شدت گیج و سردرگم کند. لازم است قوانین روشن و مشترکی تعیین کنید و کودک را به رعایت آن ها سوق دهید. در این زمینه به میزانی که قوانین و ساختارها روشن تر تعریف شوند، تبعیت از آن ها نیز آسان تر خواهد بود. به عنوان مثال اگر در برخورد با عدم انحام تکالیف، شما جدی برخورد کنید، همسرتان سهل گیر تر باشد و یا علی رغم جدیت اولیه، از نق زدن های کودک خسته شوید  و تکالیفش را خودتان انجام دهید، کودک دچار سردرگمی شده و قادر نخواهد بود پیامد مشخصی برای آن رفتار پیش بینی کند.

۳) از بازخوردهای مثبت استفاده کنید.

به یاد داشته باشید تغییر رفتار امری تدریجی است. بنابراین با مشاهده ی کوچک ترین تغییرات مثبت، به فرندتان بازخورد کلامی دهید. به عنوان مثال: ” احساس می کنم نسبت به روز قبل، تکالیفت را نیم ساعت زودتر تمام کرده ای. تلاشت خیلی ارزشمند و زیباست”.

می توانید رفتارهای نیازمند تغییر را یادداشت کنید (مثلا ساکت بودن در موقع خرید، صبر کردن، انجام به موقع تکالیف، به موقع خوابیدن و.. )، سپس در مورد آن ها با کودک تان صحبت کنید و یک قرارداد تنظیم کنید. به عنوان مثال وقتی تیک های زود خوابیدن در دفتر برنامه ریزی ۵ تا شود، می توانیم با هم به جایی که دوست داری برویم”. در این مدت، کوچک ترین تغییرات مثبت در رفتار کودک را بازخورد کلامی نیز دهید و در پایان به قول خود عمل کنید. ادامه ی مستمر این فرایند می تواند منجر به بهبود رفتارهای فرزندتان شود.

  • تعارضات زناشویی و درگیری های خانوادگی را به نحو مؤثر مدیریت کنید.

در بسیاری از موارد بحث و نزاع در حضور کودک و یا بیان اختلاف نظرها بدون جمع بندی و نتیجه گیری تاثیر مخربی بر توجه و تمرکز و قانون پذیری خواهد داشت. اگر برای مدیریت تعارضات خود نیاز به کمک دارید از یک روانشناس راهنمایی بگیرید.